Robert Hook(1635-1703)

Robert Hook era un científico inglés coñecido polos seus estudios sobre a elasticidade é o descubrimento da célula. Pero aportou outros coñecementos a difernetes campos da ciencia, como a bioloxía, a mediciña, a cronometría, a física planetaria, a microscopía, a náutica e a arquitectura.

Naceu na illa de Wight e estudou na Universidade de Oxford. Foi axudante dun físico británico chamado Robert Boyle, ó que axudou na construcción da bomba de aire. En 1662 foi nomeado director de experimentación na Sociedad Real de Londres, e seguiu sendoo ata a súa morte. Foi elixido membro da Sociedad Real en 1663 e recibiu a cátedra Gresham de xeometría na Universidad de Oxford en 1665. Despois do gran incendio de Londres un ano máis tarde, foi designado supervisor de esta cidade e diseñou varios edificios, como a casa Montague e o hospital Bethlehem.

Hooke realizou algúns dos descubrimentos e invencións máis importantes do seu tempo, ainda que en moitos casos non conseguiu terminalos. Formulou a teoría do movemento planetario como un problema de mecánica, e comprendeu, pero non desenrolou matemáticamente, a teoría coa que Isaac Newton formulou a lei da gravitación. Entre as aportaciós máis importantes de Hooke están a formulación correcta da teoría da elasticidade (que di que un corpo elástico se estira proporcionalmente á forza que actúa sobre el), coñecida como lei de Hooke, e o análise da naturaleza da combustión. Foi o primero en utilizar o resorte espiral para a regulación dos reloxos e desenrolou melloras nos reloxos de péndulo. Hooke tamén foi pioneiro en realizar investigacións microscópicas e publicou as súas observacións, entre as que se atopan o descubrimiento das células vexetais.

Hooke descubriu as células observando no microscopio unha laminilla de corcho, e se deu conta de que estaba formada por pequenas cavidades que recordaban ás celdillas dun panal. Por isto cada cavidad se chamó célula.

A elasticidade é a propiedade dun material que lle fai recuperar o seu tamaño e forma orixinal despois de ser comprimido ou estirado por unha forza externa. Cando unha forza externa actúa sobre un material causa unha tensión no interior do material, o que provoca a deformación deste. En moitos materiais, entre eles os metais e os minerais, a deformación é directamente proporcional ó esforzo. Esta relación coñécese como lei de Hooke. Pero, se a forza externa é demasiado forte, o material puede quedar deformado permañentemente, e a lei de Hooke xa no é válida. O máximo esforzo que un material pode soportar antes de quedar permañentemente deformado se chama límite de elasticidade.